POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

28 sept 2011

EDITIÑO 2

O caos organizado
esgalla polas xuntas
esparexendo inquedanza.
Non intentes comprendelo,
caos é.
Pecha os ollos e tira.


Pintura de Franz Marc, Tyrol (Internet)




El caos organizado
se rasga por las juntas
esparciendo la inquietud.
No pretendas comprenderlo,
caos es.
Cierra los ojos y anda.

23 sept 2011

MALDITA ORTOGRAFÍA


(Imaxe baixada de internet)
Ortografía. ¡Que fría!
Coma xeo quedo sempre
cando a mestra me suspende
por meter a pata en había.

Disque con hache e con be.
Que ganas de marear!
¿Non era mellor borrar
ese hache dunha vez?


Había, está todo dito:
se había, xa non hai.
Iso é o que di meu pai
cando eu cartos lle pido...

Pois mira que amola ben
o be no sitio do uve.
Se dicimos nube, sube,
¿por que escribimos be?

E non falemos do que,
isto é por molestar.
Se queres dicir ca-ca,
en vez de que, ce.

Nenos e nenas, todos e todas,
isto non hai quen o compoña.
E despois tanta oenegué.
¿Para que?




(Imaxe baixada de internet)
Ortografía. ¡Qué fría!
Como el hielo quedo siempre
cuando en clase me suspenden
por meter la pata en había.

Dicen con hache y con be.
¡Qué ganas de marear!
¿No será mejor borrar
esa hache de una vez?




Había, está todo dicho:
si había, ya no hay.
Así me dice papá
cuando dinero le pido.

Mira que fastidia bien
la be en lugar de la uve.
Si decimos nube, sube,
¿por qué escribimos be?

Y ni hablar de la cu,
esto es por molestar.
Si quieres decir ca-ca,
en vez de cu, ce.

Niños y niñas, todos y todas,
esto no hay quien lo componga
Y después tanta oenegué.
¿Para qué?

18 sept 2011

XOANIÑA / MARIQUITA


Puntos de noite
sobre vermello aceso:
eu, xoaniña.


(Imaxe baixada de internet)
¡Voa, reluce!,
fráxil coral de terra,
carbón e lume.





Puntos de noche
sobre rojo encendido:
la mariquita.


¡Vuela, reluce!,
frágil coral de tierra,
carbón y fuego.

14 sept 2011

DESILUSIÓN


Cada amencer, lea recordos e ilusións nun mesmo fardo agardando que se fagan presente.

Cada noite, déitase coa mesma realidade.



(Imaxe baixada de internet)

Cada amanecer, lía recuerdos e ilusiones en un mismo fardo esperando que se hagan presente.

Cada noche, se acuesta con la misma realidad.

10 sept 2011

TRISTE REALIDADE / TRISTE REALIDAD

(Imaxe baixada de internet)


Primeiro pareceulle  a pel  de muller máis suave do mundo. Despois comprobou que era un potente imán. O seu polo sur detectárao e tomaba dirección norte. Non había luz, pero as súas mans, con vida propia, guiábano por infindas curvas provocándolle unha agradable sensación de mareo. Sentiu sede e saciouna no manancial duns labios prohibidos. Quería quedar alí para sempre, pero o final acercábase e non podía evitalo. Espertou de súpeto, ampeando, mollado… Ó seu carón, coma sempre, a súa esposa roncaba. Gustaríalle seguir soñando.





Primero le pareció la piel de mujer más suave del mundo. Después comprobó que era un potente imán. Su polo sur lo había detectado y tomaba dirección norte. No había luz, pero sus manos, con vida propia, lo guiaban por infinitas curvas provocándole una agradable sensación de mareo. Sintió sed y la sació en el manantial de unos labios prohibidos. Querría quedarse allí para siempre, pero el final se acercaba y no podía evitarlo. Se despertó de cuajo, jadeante, sudoroso, mojado…A su lado, como siempre, su esposa roncaba. Le gustaría seguir soñando.

2 sept 2011

ESCURIDADE / OSCURIDAD



(Imaxe baixada de internet)



Na noite escura
brillan estrelas brancas
por compaixón.
Busco na miña noite
esmola envolta en luz.





Entre tinieblas 
brillan estrellas blancas
por compasión.
Busco en mi noche oscura
limosna envuelta en luz.