POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

31 jul 2011

EDITIÑO 1


Cando polo día é noite
e a noite non ten Lúa,
manda a confusión no espazo
e buscas onde non hai.
Pecha os ollos.
Abre a calma e respira.

(Imaxe de internet, editada)




Cuando de día es de noche,
y no sale la Luna,  
la confusión manda en todo
y buscas donde no hay.
Ojos prietos.
Calma abierta y respira.

26 jul 2011

¡INESQUECIBLE! / ¡INOLVIDABLE!



(Imaxe baixada de internet)
          Un 25 de Santiago de 1.980, como cada tarde, o meu adorado e novo marido, colleu o coche e marchou ó ximnasio. O embarazo, un libro e mais eu quedamos tranquilamente na casa. A primeira hora de ausencia foi levadía, pero as seguintes torturáronme sen piedade. Unha sirena de ambulancia ó lonxe confirmoume, por fin, os meus temores. ¿Que facer? Sen coche, nin teléfono, nin veciños…Un único pensamento dominábame: o meniño medraría sen pai.
        Cando volveu, atopoume pálida e sen fala. Derrubeime nos seus brazos e asolagueino de bágoas. Sen voz, os meus ollos berraron: “¡¿Que pasou?!” Un vulgar corte de tráfico fora o meu verdugo.
          Aquela mesma noite o noso fillo petou á porta, quince días antes do previsto.



Un 25 de julio de 1.980, como cada tarde, mi adorado y joven esposo, cogió el coche y se fue al gimnasio. El embarazo, un libro y yo nos quedamos tranquilamente en casa. La primera hora de ausencia fue llevadera, pero las siguientes me torturaron sin piedad. Una sirena de ambulancia a lo lejos me confirmó, por fin, mis temores. ¿Que hacer? Sin coche, ni teléfono, ni vecinos... Un único pensamiento me dominaba: el bebé crecería sin padre.
             (Imaxe baixada de internet)
Cuando regresó, me encontró pálida y sin habla. Me derrumbé en sus brazos y lo inundé de lágrimas. Sin voz, mis ojos gritaron: “¡¿Que ha pasado?!”. Un vulgar corte de tráfico había sido mi verdugo.

Aquella misma noche nuestro hijo llamó a la puerta, quince días antes de lo previsto.

23 jul 2011

AUGUIÑA / AGÜITA

Playa Bajo la Lluvia. Carmen López (Internet)


Verán e chuvia.
Nunha praia molladas 
as ilusións.


Verano y lluvia.
En la playa mojadas
las ilusiones.

20 jul 2011

DESTINO: FILLOS / DESTINO: HIJOS


Parinos por egoísmo. Traían, debaixo do brazo, cadanseu  billete de ida para unha única viaxe: vitalicia, circular, centrípeta. Son o meu primeiro e último destino.


(Imaxe baixada de internet)


Les parí por egoísmo. Traían, bajo el brazo, sendos billetes de ida para un único viaje: vitalicio, circular, centrípeto. Son mi primer y último destino.

16 jul 2011

SOIDADE INTEGRAL / SOLEDAD INTEGRAL


Desde que un infarto traidor lle arrebatou o marido, hai xa unha década, vive soa na casona que acababan de construír con tanto esforzo. Agora sóbralle espazo e fáltanlle ilusións. O seu único fillo  reside na outra punta do país. Sempre que o traballo llo permite, calza o flamante Mercedes e vén de visita. Hoxe estao agardando. Tenlle o cuarto impecable e a súa comida favorita a punto. Xa non tardará. Coma sempre, ansiedade e ledicia logran ocultar por unhas horas a súa tristeza crónica. Soa o teléfono. Cólleo correndo. Será el, seguro... É a Garda Civil de Tráfico. Non dá entendido ben o que intentan explicarlle. Desmáiase.




(Imaxe baixada de internet)
Desde que un infarto traidor le arrebató el marido, hace ya una década, vive sola en la casona que acababan de construir con tanto esfuerzo. Ahora le sobra espacio y le faltan ilusiones. Su único hijo reside en la otra punta del país. Siempre que el trabajo se lo permite, se encasqueta el flamante Mercedes y viene a visitarla. Hoy lo está esperando. Le tiene la habitación impecable y su comida favorita a punto. Ya no tardará. Como siempre, ansiedad y alegría logran ocultar por unas horas su tristeza crónica. Suena el teléfono. Corre a cogerlo. Será él, seguro…Es la Guardia Civil de Tráfico. No consigue entender bien lo que  intentan explicarle. Se desmaya.

11 jul 2011

TOXO / TOJO


(Imaxe baixada de internet)
Locen inútiles
entre espiñas doentes
chorimas de ouro.



Lucen inútiles
entre espinas rabiosas
flores doradas.                                                                                                                                                                                                                                                

7 jul 2011

FERRUXE /ÓXIDO

(Imaxe baixada de internet)




Cerrei a billa, pero seguía pingando. Non quería perder nin unha gota e intentei recollelas. Tempo perdido. Cando a fonte non mana libre, non enche nada. Tiven morriña do manancial e deille á chave. Enferruxara. Xa non a dei aberto. Segue pingando, segue oxidando. Cada vez, menos.





Cerré el grifo, pero seguía goteando. No quería perder ni una gota e intenté recogerlas. Tiempo perdido. Cuando la fuente no mana libre, no llena nada. Tuve nostalgia del manantial y así la llave. Había oxidado. Ya no pude abrirla. Sigue goteando, sigue oxidando. Cada vez, menos.

4 jul 2011

AGASALLO DE DESPEDIDA / REGALO DE DESPEDIDA

(Imaxe baixada de internet)


Traballadora e constante.
Realista e positiva.
Por intelixente, eficiente.
Práctica, sensata,
pacífica, discreta…
Fáltanme palabras,
sóbranme os afagos.
Resumo: encantadora.
Podíase chamar Rita.




(Imaxe baixada de internet)
Joven, pero madura.
Trabajadora y constante.
Realista y positiva.
Por inteligente, eficiente.
Práctica, sensata,
pacífica, discreta...
Me faltan palabras,
me sobran halagos.
Resumo: encantadora.
Se podría llamar Rita.