22 nov 2011

¡ÁNIMO!

Un  aire cálido tróuxote a min.
Sería o levante ou que sei eu.
E abrinche a porta de par en par
con abrazos mancos, de corazón.
E fuches entrando, pouquiño a pouco,
ocupando espazos por habitar,
coa túa presenza alá na distancia,
con verbo amable e profesional.
E chegou o outono sen compaixón
xeando o vento que corta a alma.
¡Unamos forzas con esperanza,
cerremos portas a cal e pedra,
que o frío inverno pase de largo,
que brote o campo, que luza o sol!


BOSQUE EN PRIMAVERA, de Carmen López. (Interenet)

Un aire cálido te trajo a mí.
Sería el levante o qué sé yo.
Y abrí mi puerta de par en par.
Te abracé sin manos, de corazón.
Y fuiste entrando, poquito a poco,
ocupando espacios por habitar,
con tu presencia en la lejanía,
con verbo amable y profesional.
Y llegó el otoño sin compasión
helando el viento que corta el alma.
¡Unamos fuerzas con esperanza,
cerremos puertas a cal y canto,
que el frío invierno pase de largo,
que brote el campo, que luzca el sol!

10 comentarios:

  1. Para Eutimos. Desde o afecto e a humildade.

    ResponderEliminar
  2. Para mi el otoño siempre ha sido triste y aún queda mucho tiempo para la primavera. Gracias por tu amistad y tu cariño.

    ResponderEliminar
  3. Bosque en el alma...
    preciosa pintura.

    ResponderEliminar
  4. Rascacheira25/11/11, 20:35

    A min encántame a esperanza que transmite. Que así sexa!

    ResponderEliminar
  5. Eu si sei quen é a artista, entroume a curiosidade..., tes cousas ben chulas Carmen, os meos parabés.

    ResponderEliminar
  6. Gracias Nandina, por tu comentario. Y gracias a Madoe por poner mis dibujos en su blog.

    ResponderEliminar
  7. ¡Que dis! Máis ben tería que darche as grazas eu a ti por deixarme "roubarche" os cadros para decorar o meu blog.

    ResponderEliminar
  8. Ya ves que adelanto la primavera con mi dibujo de esta semana y que he comprendido tu comentario. Confió en que se hará plenamente realidad.

    ResponderEliminar