POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

30 oct 2010

DORES DE ROSA / DOLORES DE ROSA

                                                                             recitado
Hai rosas brancas:
puras, sinceras.
Outras vermellas:
paixón e forza.
Hai rosas rosas
que están aí sempre.
Pero todas con espiñas.
¡Pobres!
Que se expoñen, que se entregan
que se ofrecen, que perfuman...
sen saber que deixan rastro
só polas súas picadas.

E hai rosas todas murchas
porque ninguén as rega.
Ata hai rosas que se escriben
con maiúscula de ouro.
Eu sei dunha rosa
que se chama Lola.                                              
Hay rosas blancas:
puras, sinceras.
Hay otras rojas:
pasión y fuerza.
Hay rosas rosas
que están ahí siempre.
Pero todas con espinas.
¡Pobres!
Se exponen, se entregan,
se ofrecen, perfuman…
Y no saben que tan sólo
sus pinchazos dejan huella.

Y hay rosas marchitas
porque nadie las riega.
Hasta hay rosas que se escriben
con mayúscula de oro.
Yo sé de unra rosa
que se llama Lola.

28 oct 2010

COGOMELO / SETA

(amanita spissa)
Da natureza,
húmida, media podre,
o cogomelo.
Do meu sombrío outono,
a emoción de atopalo.


De la humedad,
naturaleza muerta,
hermosa seta.
De mi sombrío otoño,
la emoción de encontrarla.

23 oct 2010

POZO SECO

(Imaxe baixada de internetNo fondo do pozo
No fondo do pozo
podes tender o leito
e deitarte boca abaixo.

Ou podes romper as uñas
ó rubir polas paredes,
pendurándote da vida
que os teus ollos divisaron.
Se cadra viches as cordas
que che lanzan desde o aire...

No fondo do pozo
deixas a cama aberta
temendo a túa caída.

O golpe será máis leve
e a dor, cronificada.
Atoparaste na casa,
non vas querer mirar fóra
nin escoitar a esperanza.
Desde o fondo non se cae.

En el fondo del pozo
puedes tender tu lecho
y echarte boca abajo.

O puedes romper las uñas
al trepar por sus paredes,
amarrándote a la vida
que tus ojos divisaron.
Quizás hayas visto cuerdas
que te lanzan desde el aire.

En el fondo del pozo
dejas la cama abierta
temiendo la caída.

El golpe será más leve
y el dolor, cronificado.
Te encontrarás en tu casa,
no querrás mirar afuera.
No más esperanzas rotas.
Desde el fondo no se cae.



16 oct 2010

INVISIBLE

(Imaxe baixada de internet)



Acariño a súa pel e ignórame. Déixame chegar ata o seu cálido interior, pero expúlsame coa mesma indiferenza. Doulle a vida e maltrátame. Farto de ser invisible para ela, póñome violento: érgolle a saia, zarandéoa…
Por fin decátase da miña presenza, pero confúndeme con outro e recrimíname co seu nome: “¡Que vento!”
Quixera desaparecer só por oírme na súa voz: “Fáltame o aire...”

                                                                         
Acaricio su piel y me ignora. Me deja llegar  hasta su cálido interior pero me expulsa con la misma indiferencia. Le doy la vida y me maltrata. Harto de ser invisible para ella, me pongo violento: levanto su falda, la zarandeo...
Por fin nota mi presencia, pero me confunde con otro y me recrimina con su nombre: “¡Qué viento!”
Quisiera desaparecer sólo por oírme en su voz: “Me falta el aire...”



I caress her skin and she ignores me. She lets me reach inside her, where it is warm, but expels me just as indifferently. I give her life and she mistreats me. Tired of being invisible to her, I get violent: I lift her skirt, I buffet her...
She finally notices my presence, but takes me for somebody else and reproaches me with his name: "This wind...!"
I wish I could disappear just to hear me in her voice: "I'm out of air..."

12 oct 2010

O NENO TRISTE / EL NIÑO TRISTE

No patio hai un recuncho.
No recuncho sofre un neno.
O neno non xoga nunca,
nunca ten con quen xogar.
Os rapaces non o queren.
O mestre fai que non ve.
¡Canto temos que aprender!



(Imaxe baixada de internet)


En el patio hay una esquina.
En la esquina sufre un niño.
El niño no juega nunca,
no tiene con quien jugar.
Los compañeros lo ignoran.
El maestro se hace el tonto.
¡Cuánto queda que aprender!

8 oct 2010

LAMA / FANGO / MUD


(Imaxe baixada de internet)
A flor na lama
reflexa, inconsciente,
o mundo podre.
                   
Flor en el fango.
Refleja, inconsciente,
mundo podrido.


The muddy flower
reflecting, unaware,
the rotten world.

5 oct 2010

ADOPCIÓN




Nunca outras fillas da noite
(Imaxe baixada de internet)
tiveron mellores pais.
Nunca  pais que non o son 
quixeron tanto a unhas fillas.
Nunca as fillas saberán
canto foron desexadas.
Nunca  color tan escuro
fixo brillar a esperanza.
Nunca dous anos de loita
foron tan longa distancia.
Nunca vira tan de cerca
un embarazo nas almas.
Nunca é tarde. Tarde, nunca.





Nunca hermanas de la noche
tuvieron mejores padres.
Nunca padres que no son
quisieron tanto a unas hijas.
Nunca esas hijas sabrán
cuanto fueron deseadas.
Nunca color tan oscura
hizo brillar la esperanza.
Nunca dos años de lucha
fueron tan larga distancia.
Nunca he visto tan de cerca
un embarazo en el alma.