9 nov 2010

NON ME ACUBILLES TANTO / NO ME PROTEJAS TANTO

                                                                                                                      
Sobria beleza, sen florituras.                                                       
Impoñente, pero fráxil.                                                                                           
A túa cor, o verde:
de esmeralda, de esperanza.
Ou simple provocación.
Puro contraste.
Feminina. Nai xenerosa
de doces e tenros fillos
que te redimen.
Cos pés na terra.
Amplas e rudas mans,
brazos de serpe.
Tentas
atraes
envolves
protexes
asombras…
Obsesiónasme.

Adórote, figueira miña.
Quero reencarnarme en ti.



                    Sobria belleza, sin florituras.
                         Imponente, pero frágil.
                              Tu color, el verde:
                                   de esmeralda, de esperanza.
                                        O simple provocación.
                                             Puro contraste.
                                                  Femenina. Madre abnegada
                                                       de dulces y tiernos hijos
                                                            que te redimen.
                                                                 Pies en la tierra.
                                                                      Amplias y rudas manos,
                                                                           brazos serpiente.
                                                                                Tientas
                                                                                     atraes
                                                                                          envuelves
                                                                                               proteges
                                                                                                    asombras...
                                                                                                         Me obsesionas.

                                                                            Te adoro, higuera mía.
                                                                            Quiero reencarnarme en ti.

10 comentarios:

  1. suaseiras10/11/10, 1:30

    Preciosa...
    Tamén a imaxe.
    Seras reencarnada, ou ti en ela, ou ela en ti
    Seguro.

    ResponderEliminar
  2. Edita Nogueira Tallón10/11/10, 15:37

    Precioso... Non esperaba que suaseiras dixera algunha vez que lle gustaba un poema (risas).
    Ten coidado, que son viciosos como os cogomelos...

    ResponderEliminar
  3. Anónimo12/11/10, 20:11

    Umhhh... as figueiras nunca foron do meu agrado... atópoas algo ... como dicir sen molestar?? algo... falsas??? jejeje...

    ResponderEliminar
  4. Edita Nogueira Tallón12/11/10, 22:45

    Iso é porque non as coñeces ben (risas). Non son falsas porque non enganan a ninguén, xa todo mundo sabe como son, non dan sorpresas, son auténticas, sen adobíos...Dan o que teñen, sempre, con fartura. E cando vén o frío, éspense da súa sobria fermosura para non eclisar o Sol de inverno ¿Que máis se lle pode pedir?

    ResponderEliminar
  5. Rascacheira14/11/10, 12:34

    Arre, demo!!! Todo iso son? E eu pensando mal... aínda que recordo quen rompeu unha perna por subir nela e cando máis animada estaba a cousa (un cestiño xa cheo de figos), unha póla rachou -como o cristal!- e... !!!

    ResponderEliminar
  6. Edita Nogueira Tallón14/11/10, 17:55

    Non me estraña, a avaricia rompe o saco, ou incluso as pernas..., polo que se ve. Seguro que lle fixo un favor: para outra vez andaría con máis tino e se cadra aforrou romper algo máis importante. A figueira é tan sabia...

    ResponderEliminar
  7. suaseiras28/11/10, 23:47

    Ai! Madoé que afinidade tes ti con esta árbore..que sexa por moito tempo.

    ResponderEliminar
  8. Edita Nogueira Tallón29/11/10, 20:23

    ¡Ai, suaseiras,canta retranca...!

    ResponderEliminar
  9. Rascacheira15/1/11, 20:18

    Moi ben empastada a música co recitado. Moito luxo para unha figueira tan ... sobria? :-)

    ResponderEliminar
  10. Edita Nogueira Tallón15/1/11, 20:39

    Todo é pouco para a sobria figueira, que tanto nos dá.

    ResponderEliminar