Sempre foi un pouquiño estraña. Quería estudar para costureira, casou nun prado, faloulles galego ós fillos, tiña fe no horóscopo celta…
Pero ninguén sospeitaba que chegaría a tanto: desde hai un tempo, vive debaixo dunha figueira sen máis acubillo cá súa sombra.
A xente di que toleou. Ela ri.
Siempre fue un poco extraña. Quería estudiar para costurera, se casó en un prado, les habló gallego a los hijos, tenía fe en el horóscopo celta...
Pero nadie sospechaba que llegaría a tanto: hace ya cierto tiempo que vive debajo de una higuera, sin más cobijo que su sombra.
La gente dice que está loca. Ella se ríe.
Ela ben sabe porqué ri
ResponderEliminarSeguro, seguro...
ResponderEliminar